ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ
Το 2014 υπήρξε για μένα ο χρόνος της φιλίας με την ελληνική έννοια. Όταν ο Λεωνίδας Μπίλλης εξηγεί τι είναι ελληνική φιλία ( Περί ελληνικής φιλίας ) μας λέει ότι περιέχει πολλά πράγματα μαζί, επίσης και την «αγάπη». Το λέει γιατί οι ακροατές έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη η οποία διδάσκεται στο κατηχητικό, στο σχολείο, στην εκκλησία. Οι γριές που συναντάς στο δρόμο ή σε κάποιο κατάστημα σου μιλάνε για αγάπη και... «πρώτα ο θεός», πριν να τρέξουν στη γειτόνισσα να κάνουν κουτσομπολιό και να σε κατηγορήσουν. Τα τελευταία δύο χρόνια η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί στην Ελλάδα. Δεν φταίνε πλέον οι μετανάστες: μια μάνα σκοτώνει τα παιδιά της, ένας σύζυγος τη γυναίκα του. Μια κοπέλα θα επιτεθεί με βιτριόλι σε «φίλη» της. Όλοι είναι χριστιανοί, όμως, όλες φοράνε σταυρό και μάλλον το κάνουν από αγάπη. Του Λεωνίδα δεν του αρέσει αυτή η λέξη «αγάπη», το ξέρω. Για μένα δεν σημαίνει πολλά πολλά διότι το γαλλικό μου μυαλό πέρασε κατευθείαν σε ελληνικό χωρίς να περάσει από τον πε